Venture Capital. Jak działają inwestorzy VC?

Venture Capital (VC) to inwestycje kapitałowe dokonywane na rynku pozagiełdowym w przedsięwzięcia o charakterze biznesowym, które znajdują się na wczesnych fazach rozwoju.

Wczesne fazy rozwoju to w uproszczeniu fazy od momentu rozpoczęcia prac, mających na celu przekształcenie pomysłu w model biznesowy do momentu wczesnej ekspansji.

Wczesna ekspansja to faza, która najczęściej występuje po pozytywnej weryfikacji rynkowej. To właśnie jest moment, gdy firma potrzebuje znaczących środków na szerokie wejście z produktem na rynek lub ekspansję zagraniczną.

W niniejszym tekście omówiłem następujące tematy:

• Jakie są różnice w definicji Venture Capital pomiędzy Europą a USA.
• Czym się rożni Venture Capital od Private Equity?
• Jak ewoluowała definicja Venture Capital w przeciągu ostatniego stulecia?
• Kim są inwestorzy Venture Capital, skąd się biorą i jak ich można podzielić?
• Jak funkcjonuje przeciętny fundusz Venture Capital?
• Jakich startupów poszukują inwestorzy VC?
• Jakie są powody odrzucenia projektów przez inwestorów?
• Jakie są ścieżki wyjścia inwestorów VC z inwestycji (exit)?

Poniżej przestawiam definicje Venture Capital pochodzące z dwóch organizacji zrzeszających inwestorów kapitałowych (Private Equity):

• Invest Europe – The Voice of Private Capital (w przeszłości The European Private Equity and Venture Capital Association, EVCA),
• National Venture Capital Association (NVCA).

Pierwsza z tych organizacji koncentruje się na inwestorach z rynku pozagiełdowego działających w Europie, natomiast druga z nich – na inwestorach ze Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej.

Definicja Venture Capital w Europie

Definicję inwestycji VC sformułowana przez Invest Europe – The Voice of Private Capital przedstawiam poniżej.

Venture Capital ma miejsce wtedy, gdy kapitał inwestuje się w młode firmy, prowadzone przez przedsiębiorców, o wysokim potencjale, które zazwyczaj bazują na technologicznych innowacjach.

W materiałach Invest Europe można też znaleźć definicję zbliżoną do mojej definicji Venture Capital, którą przedstawiłem na początku niniejszego tekstu.

Według Invest Europe, VC to inwestycje kapitałowe na rynku pozagiełdowym dokonywane w fazie rozpoczęcia działalności przez przedsiębiorstwo, we wczesnej fazie jego rozwoju oraz jego ekspansji.

Ze względu na to, iż inwestycji dokonuje się we wczesnych etapach rozwoju firmy oraz dotyczą one produktów i usług innowacyjnych czy unikatowych, inwestycje te są obarczone wysokim ryzykiem.

W zamian za udziały w przedsiębiorstwie, inwestor zapewnia środki finansowe, dzięki którym przedsiębiorstwo może rozwijać swoje produkty czy usługi.

Invest Europe w wielu miejscach stwierdza, że Venture Capital stanowią część inwestycji Private Equity. Private Equity definiuje się jako inwestycje kapitałowe w przedsiębiorstwa nienotowane na giełdzie papierów wartościowych.

Oprócz VC, pozostałe obszary inwestycji Private Equity, według Invest Europe to między innymi Enterprise Capital oraz transakcje typu Buyout.

Enterprise capital to inwestycje kapitałowe na rynku pozagiełdowym w bardziej dojrzałe firmy, które zamierzają wejść na rynki zagraniczne, sprofesjonalizować czy rozwinąć własne produkty lub usługi.

Buyouts to inwestycje kapitałowe na rynku pozagiełdowym, których celem jest dokonanie przejęcia innej firmy.

Takie przejecie to wykup (stąd angielski termin „buy-out”) wszystkich lub większości udziałów czy akcji dojrzałej firmy, aby przejąć kontrolę w obszarze zarządzania operacyjnego i strategicznego.

Definicja Venture Capital w Stanach Zjednoczonych

National Venture Capital Association (NVCA), reprezentujący inwestorów kolebki Venture Capital, czyli Stany Zjednoczone Ameryki Północnej, definiuje Venture Capital podobnie.

Wg NVCA inwestorzy VC inwestują w większości w młode, prywatne przedsiębiorstwa, które charakteryzują się znaczącym potencjałem wzrostu i innowacji.

Dla NVCA, Venture Capital to w większości inwestycje w nowe technologie. Te nowe technologie to między innymi:

• oprogramowanie, biotechnologia, urządzenia medyczne, media i rozrywkę, komunikacja bezprzewodowa, Internet i networking,
• „czyste” technologie, a w tym technologie dotyczące energii ze źródeł odnawialnych, ochrony środowiska, zrównoważonego rozwoju i zarządzania energią.

Jednakże, Venture Capital to także inwestycje w innowacyjne przedsiębiorstwa w bardziej tradycyjnych sektorach.

Do tych sektorów zalicza się między innymi: produkty konsumenckie, przemysł wytwórczy, usługi finansowe, usługi medyczne oraz produktów i usług biznesowych.

Dla NVCA, podobnie jak dla Invest Europe, Venture Capital również stanowią część Private Equity.

NVCA stwierdza, ze inwestorzy VC w przeciwieństwie do innych inwestycji Private Equity (np. fundusze mezzanine czy buyout) inwestują raczej gotówkę i nie posługują się dźwignią finansową (długiem, czyli np. kredytem bankowym).

Venture Capital a Private Equity

Jak przedstawiłem powyżej, według EVCA i NVCA inwestycje Private Equity to inwestycje kapitałowe w firmy nienotowane na giełdzie. Natomiast, inwestycje VC to inwestycje kapitałowe Private Equity w projekty i firmy we wczesnej fazie rozwoju.

Innymi słowy, każda inwestycja Venture Capital to jednocześnie transakcja Private Equity.

Stoi to niejako w sprzeczności z tym, że w wielu publikacjach można przeczytać o „inwestycjach Private Equity i Venture Capital”.

Sugeruje to pewną rozłączność (niezależność) i zaprzecza nadrzędności Private Equity wobec Venture Capital.

Znajduje to również odzwierciedlenie w podejściu wielu profesjonalistów z rynku VC. Różnicują oni inwestycje na podstawie kryterium fazy rozwoju określając je w uproszczeniu jako Venture Capital albo Private Equity.

Oznacza to, że każdą inwestycję kapitałową w firmę, która znajduje się we wczesnej fazie rozwoju, określa się jako VC. Wszystkie pozostałe inwestycje to Private Equity.

Do Private Equity należą między innymi:

• mezzanine, buyout, LBO, MBO/MBI, finansowanie pomostowe pre-IPO, transakcje zw. z restrukturyzacją, reorganizacją, rekapitalizacją czy konsolidacją,
• inne inwestycje wykorzystujące zarówno kapitał, jak i dług (pożyczki, kredyt bankowy, instrumenty pochodne, a także hybrydowe jak np. venture leasing and venture factoring).

Takie podejście jest nieprawidłowe z punktu widzenia obowiązujących definicji, ale w praktyce często funkcjonuje.

Płynne granice w definicji VC

W praktyce, często trudno stwierdzić czy dana transakcja to Venture Capital . Wynika to głównie z różnic w definiowaniu „fazy ekspansji”.

Wydaje się, że w Europie ta granica jest nieco przesunięta „do tyłu” w porównaniu do USA. Innymi słowy, w Europie VC „kończy się” nieco wcześniej. Oznacza to, że w Europie niektóre transakcje w fazie ekspansji określa się jako VC, a w USA jako Private Equity.

Natomiast nie ma różnicy zdań, jeśli chodzi o odróżnienie inwestycji Venture Capital od innych inwestycji Private Equity. Najczęściej wymieniane cechy inwestycji VC są następujące:

• przede wszystkim charakter kapitałowy, a nie dłużny (wyjątek to na przykład dług konwertowany na udziały);
• realizowane nie tylko poprzez podmioty formalnie zorganizowane, ale także inwestorów indywidualnych (anioły biznesu), którzy praktycznie nie występują w innych transakcjach PE;
• celem są wczesne fazy rozwoju (pre-seed czy seed), co oznacza, że są bardziej ryzykowne niż inne inwestycje Private Equity;
• najczęściej inwestycje, które wymagają dość dużego zaangażowania inwestora po inwestycji w przeciwieństwie do często pasywnej roli inwestora w innych inwestycjach PE;
• inwestycje o znacząco niższych kwotach niż inne inwestycje Private Equity.

Ewolucja definicji Venture Capital

Poniżej przedstawię szerzej jak się zmieniała definicja Venture Capital w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat.

Ta ewolucja definicji VC ma związek z dynamicznymi zmianami w zakresie produktów inwestycyjnych, a przede wszystkim postępującej specjalizacji.

Do końca lat siedemdziesiątych

Aż do końca lat siedemdziesiątych dominuje definicja, która traktuje wszystkie inwestycje kapitałowe w prywatne firmy jako Venture Capital.

Był to wynik rozwoju inwestycji, dokonywanych zarówno bezpośrednio przez osoby prywatne, jak i instytucje publiczne w firmy.

Inwestycje te charakteryzowały się wczesną fazą rozwoju, a ich działalność opierała się na zaawansowanych technologiach.

W zamian za bardzo wysokie ryzyko inwestorzy oczekiwali bardzo wysokiej stopy zwrotu. Inwestycje miały charakter kapitałowy i najczęściej inwestorzy pozostawali udziałowcami mniejszościowymi.

Dekada lat osiemdziesiątych

Na początku lat osiemdziesiątych wyraźnie zarysowywały się nowe kierunki rozwoju w zakresie inwestycji na rynku niepublicznym.

Nie ograniczały się one do firm we wczesnej fazie rozwoju i z sektora technologii. Inwestycje kapitałowe rozszerzały się na tradycyjne sektory i na wszystkie etapy rozwoju firm.

Przejawem tych zmian było powstanie funduszy typu buy-out (MBO, MBI) czy restrukturyzacyjnych.

Pojawił się też nowy typ inwestora, czyli fundusze. Ich działalność bazowała głównie na środkach funduszy emerytalnych i innych inwestorów instytucjonalnych. Inwestorzy, dokonując inwestycji chętnie posługiwali się długiem (np. transakcje LBO, mezzanine).

Inwestowano w przedsiębiorstwa na każdym etapie rozwoju. Inwestycje w firmy na późniejszych etapach rozwoju charakteryzowały się obniżonym ryzykiem inwestycyjnym, a tym samym niższym oczekiwanym zwrotem z inwestycji. Inwestorzy często przejmowali pakiety większościowe.

Inwestycje tego typu nadal koncentrowały się w tym okresie nadal przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych.

Na tle dynamicznie zmieniającego się rynku inwestycji kapitałowych termin „Venture Capital” stopniowo przestawał być adekwatny. Powoli, w praktyce i teorii, zaczął się pojawiać termin „Private Equity”.

W tym okresie, oba określenia stosowano wymiennie.

Od początku lat dziewięćdziesiątych

Lata dziewięćdziesiąte przyniosły dalszy dynamiczny rozwój inwestycji na rynku niepublicznym. Dotyczył on już nie tylko USA, ale również innych części świata, gdzie dotychczas transakcje tego typu nie były tak powszechne.

W Europie najbardziej podatny grunt znalazły w Wielkiej Brytanii.

Zmieniła się ponownie definicja VC i PE. W nazwach wielu funduszy VC zaczęły się oba określenia, czyli „Private Equity & Venture Capital”.

Podobne zmiany nastąpiły w nazwie najważniejszej organizacji zrzeszającej inwestorów kapitałowych. Jej pełna nazwa zmieniła się z The European Venture Capital Association na The European Private Equity and Venture Capital Association.

Mniej więcej w tym samym czasie podobnie zmiany wprowadziło w nazwach wiele lokalnych organizacji inwestorskich.

Nowe stulecie

Ewolucja w zakresie definicji jest kontynuowana. Coraz częściej przeważa twierdzenie, że inwestycje VC to część inwestycji PE.

Pod koniec 2015 roku dokonano zmiany nazwy z The European Private Equity and Venture Capital Association (EVCA) na Invest Europe – The Voice of Private Capital.

W nowej nazwie organizacji, nie tylko dokonano usunięcia „Venture Capital”. Akcent również położono na szersze określenie sposobu finansowania. Nowa nazwa nie mówi się o prywatnym kapitale („private equity„), czyli udziałach czy akcjach.

Odnosi się ona do każdego typu finansowania i stąd pojawił się „private capital„.

Według mnie, „private” należy przetłumaczyć jako „pozagiełdowy”. Jeśli pozostaniemy przy tłumaczeniu „capital” jako „kapitał” to „private capital” należałoby przetłumaczyć jako „kapitał pozagiełdowy„

Polska organizacja, która zrzesza inwestorów Private Equity to Polskie Stowarzyszenie Inwestorów Kapitałowych (PSIK), czyli Polish Private Equity Association. Organizacja ta działa pod tą nazwą od momentu powstania w 2009 roku.

Inwestorzy Venture Capital – definicja

Na podstawie omawianej powyżej definicji można powiedzieć, że inwestorzy Venture Capital to inwestorzy, którzy inwestują w przedsięwzięcia znajdujące się we wczesnej fazie rozwoju

Wczesny etap rozwoju projektu to okres, który:

• zaczyna się od etapu koncepcji (seed, czyli zasiew, zalążek),
• poprzez etap startu (startup, czyli rozpoczęcie działalności operacyjnej mającej na celu weryfikację biznesową),
• a kończy na etapie wczesnej ekspansji (early growth, early expansion, roll-out).

Kapitał VC jest kierowany do projektów czy startupów, co do których istnieje prawdopodobieństwo znaczącego sukcesu rynkowego.

Ze względu na wysokie ryzyko niepowodzenia takich projektów, inwestorzy oczekują wysokiego zwrot z zainwestowanego kapitału.

Pomimo, iż inwestorzy wybierają projekty czy startupy, które według nich zakończą się sukcesem to tylko około 1/3 z tych inwestycji daje pozytywny zwrot z kapitału.

W dużym uproszczeniu, można powiedzieć, że pozostałe inwestycje kończą się w 50% stratą i w 50% odzyskaniem zainwestowanych środków.

Dostawcy kapitału dla Venture Capital

Źródłem kapitału Venture Capital w Polsce są głównie inwestorzy prywatni (osoby fizyczne, firmy), budżet państwa, budżet UE, firmy i korporacje oraz inwestorzy instytucjonalni.

Na świecie bardzo duże znaczenie mają takie instytucje jak fundusze emerytalne, fundacje i inne organizacje zarządzające znaczącymi środkami finansowymi. Zazwyczaj przeznaczają one niewielka część swoich środków na inwestycje o podwyższonym ryzyku.

Celem takich przedsięwzięć nie zawsze musi być zysk kapitałowy, ale także kreowanie wartości strategicznej dla danej korporacji.

W przeszłości, jak i obecnie, fundusze Venture Capital były i są silnie wspierane środkami z programów unijnych. Tymi środkami dysponowały między innymi:

• Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP), czyli poprzez działanie POiG 3.1 (preinkubacja i inwestycje w innowacyjne firmy)
• Krajowy Fundusz Kapitałowy (zobacz listę funduszy dofinansowanych przez KFK).

Obecnie, inwestorzy dokonują inwestycji przede wszystkim przy wsparciu Narodowego Centrum Badań i Rozwoju (NCBR). Inwestycje są realizowane między innymi w ramach programu Bridge Alfa.

Podział inwestorów Venture Capital

W uproszczeniu, można powiedzieć, że inwestycje Venture Capital są realizowane między innymi przez przez następujące grupy inwestorów:

• fundusze Venture Capital,
• anioły biznesu,
• konsorcja inwestorskie,
• inwestorzy branżowi oraz corporate venture capital,
• inkubatory i akceleratory.

Fundusze Venture Capital to podmioty, które są wyspecjalizowane w dokonywaniu inwestycji VC. Potocznie termin “Venture Capital” czy “VC” odnosi się głównie do tej grupy inwestorów. O sposobie funkcjonowania funduszy piszę szerzej poniżej.

Fundusze Venture Capital inwestujące w przedsięwzięcia w najwcześniejszej fazie rozwoju są określane mianem fundusze Seed Capital.

Anioły biznesu dokonują inwestycji VC na różne sposoby, czyli na przykład samodzielnie lub poprzez różnorodne wehikuły finansowe, polskie i zagraniczne.

Gdy piszę o konsorcjach inwestorskich mam na myśli grupy inwestorów indywidualnych, gdzie wiodącą rolę odgrywają profesjonalni inwestorzy lub doradcy.

Inwestorzy branżowi dokonują inwestycji samodzielnie lub poprzez podmioty wyspecjalizowane w obszarze inwestycji VC (mówimy wtedy o Corporate Venture Capital).

Inkubatory zajmują się projektami na etapie pre-seed (zazwyczaj przed Minimum Viable Product), a akceleratory – na etapie seed (zazwyczaj po powstaniu MVP). Ich głównym celem jest dostarczanie założycielom i ich zespołom przede wszystkim wsparcia niefinansowego.

Piszę o nich szerzej w Inkubator i akcelerator. Co to jest? Jak działają?

Fundusz Venture Capital – sposób organizacji

Fundusze VC mogą działać w kilku formach, a w tym między innymi:

• General Partner / Limited Partner;
• Fundusze Inwestycyjne Zamknięte,
• Spółki kapitałowe czy komandytowe.

Klasyczną konstrukcją na rynkach zagranicznych jest formalna struktura oparta na General Partners i Limited Partners. General Partners to zespół menedżerów, który jest odpowiedzialny za cały proces inwestycyjny związany z inwestowaniem środków powierzonych im w zarządzanie przez Limited Partners.

General Partners są odpowiedzialni za decyzje inwestycyjne, nadzór nad inwestycjami oraz wyjście z inwestycji.

Limited Partners pełnią rolę pasywną – zobowiązują się do dostarczenia kapitału na przeprowadzenie inwestycji przez General Partners, według wcześniejszych ustaleń.

Długość życia takiego funduszu zazwyczaj nie przekracza 10 lat. W przeciągu pierwszych kilku lat taki fundusz dokonuje inwestycji.

W kolejnych kilku latach zespół menadżerski pracuje nad zwiększeniem wartości spółek, a w ostatnich kilku latach działania funduszu akcent kładzie się na wyjścia z inwestycji, czyli odzyskanie zainwestowanych środków i realizację zysków.

Przykładowo, w Polsce tak funkcjonuje fundusz Private Equity Enterprise Investors, który głównie inwestuje w firmy w fazie ekspansji.

Na podstawie ustawy o funduszach inwestycyjnych istnieje możliwość powołania Funduszy Inwestycyjnych Zamkniętych (FIZ), które dysponują kapitałem przeznaczonym na inwestycje.

Decyzje inwestycyjne podejmuje spółka zarządzająca środkami zgromadzonymi w FIZie. Przykładowo w ten sposób funkcjonuje spółka MCI Management, która zarządza środkami alokowanymi do kilku FIZ-ów.

Fundusze VC funkcjonują również w uproszczonej formie, czyli na zasadzie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjnej. Taki “fundusz” to swoisty holding ze spółką-matką i kilkunastoma czy kilkudziesięcioma spółkami-córkami.

Inne fundusze wykorzystują formę spółki komandytowej.

Wejście kapitałowe w projekt Venture Capital

Inwestorzy dokonują inwestycji w celu osiągnięcia zysku na zainwestowanym kapitale przede wszystkim na podstawie wzrostu wartości przedmiotu inwestycji.

W uproszczeniu, inwestorzy podejmują decyzję o wejściu kapitałowym w startup, biorąc pod uwagę dwie następujące kwestie:

• ocena potencjału wzrostu takiego projektu,
• warunki wejścia kapitałowego przedstawione przez przedsiębiorcę.

Jeśli inwestorzy odrzucą projekt ze względu na pierwszą kwestię to pozostałe przyczyny nie mają już znaczenia. Atrakcyjne warunki inwestycji dla inwestora i bardzo dobre przedstawienie projektu przez przedsiębiorcę nic w takim przypadku nie pomogą.

Ocena potencjału projektu przez inwestora Venture Capital

Potencjał projektu to wynik analizy założeń dotyczących poszczególnych elementów projektu, którymi między innymi są:

• produkt czy usługa,
• model biznesowy,
• otoczenie biznesowe i konkurencja,
• zespół startupu, który projekt będzie realizował,
• wielkość rynku docelowego,
• prognozy finansowe.

Teoretycznie, inwestorzy nie są zainteresowani projektem z niskim potencjałem. Taki projekt będzie miął słabe szanse w zakresie pozyskiwania finansowania.

Niski potencjał projektu odzwierciedla słabość założeń dotyczących poszczególnych elementów oraz wzajemnych powiązań pomiędzy tymi elementami.

Słabość tych założeń jest najczęściej „odkrywana” podczas rozmów z potencjalnymi inwestorami, doradcami czy innymi przedsiębiorcami.

Założyciel startupu w takim przypadku powinien dokonać zmian w zakresie założeń przyjętych w projekcie.

Przykładowo, zmiany w sposobie dystrybucji produktu czy usługi mogą spowodować, iż wzrośnie prawdopodobieństwo zwiększenia udziału w rynku docelowym w pierwszym roku działalności firmy.

Innym przykładem może być zmiana niektórych cech produktu czy usługi, co może wpłynąć na stworzenie wyraźniejszej przewagi rynkowej nad konkurencją.

Czy projekt o niskim potencjale rozwoju ma szanse pozyskać finansowanie?

Inwestorzy nie stanowią jednolitej grupy. Różnią się oni znajomością danych branż, doświadczeniem zawodowym czy życiowym, a także wykształceniem.

Nie można wykluczyć że znajdzie się ktoś, kto będzie zainteresowany przeprowadzeniem wejścia kapitałowego w projekt, który został odrzucony wcześniej kilka razy (zobacz Mądre pieniądze, czyli smart money w startupie).

Czy startup o dużym potencjale będzie miał zawsze szansę, aby pozyskać finansowanie?

Niestety, przedsięwzięcie o dużym potencjale nie zawsze będzie miało szansy, aby pozyskać finansowanie. Duży potencjał startupu to warunek konieczny, aby pozyskać inwestora, ale jednak niewystarczający.

Inwestorzy oczekują również akceptowalnych korzystnych warunków wejścia kapitałowego (transakcji) oraz przygotowania założyciela startupu do procesu pozyskania inwestora.

Warunki inwestycji, czyli oferta dla inwestora Venture Capital

Z punktu widzenia inwestorów VC znaczący potencjał projektu to pierwszy warunek w procesie podejmowania decyzji inwestycyjnej.

Inwestorzy chcą przede wszystkim wiedzieć jaka jest, w szerokim ujęciu, cena jego wejścia do spółki. Innymi słowy – ile „to” kosztuje.

Taka „oferta cenowa” będzie odzwierciedlona w warunkach wejścia kapitałowego (w formie term-sheet), odnoszących się między innymi do następujących kwestii:

• wycena firmy (projektu),
• wielkość kwoty inwestycji i harmonogram ewentualnych transz finansowych oraz sposób i warunki transzowania,
• rola inwestora w spółce, a w tym przede wszystkim zakres jego wpływu na działalność operacyjną i strategiczną oraz sposób monitorowania,
• ochrona pozycji majątkowej inwestora w firmie,
• uprzywilejowanie inwestora przy „wyjściu z inwestycji” („exit”), czyli sprzedaży udziałów,
• uprzywilejowanie inwestora przy likwidacji firmy.

Na najwcześniejszym etapie rozmów przedsiębiorcy z inwestorami bardzo często pojawia się kwestia wyceny firmy oraz wielkość poszukiwanej kwoty finansowania.

Dzięki tym dwóm informacjom, inwestorzy mogą dokonać pierwszej oceny opłacalności “wejścia” w spółkę. Na późniejszych etapach analiz i negocjacji ocenie podlegają pozostałe kwestie.

Jeśli kalkulacja oczekiwanego zwrotu z zainwestowanego kapitału wypadnie negatywnie to inwestorzy będą mieli do wyboru dwie ścieżki postępowania. Te ścieżki postępowania to:

• rozpoczęcie negocjacji z przedsiębiorcą w celu zmiany warunków wejścia kapitałowego.
• rezygnacja inwestora z dalszych rozmów, co ma miejsce, gdy przedsiębiorca i inwestor reprezentują skrajne oceny dotyczące warunków wejścia kapitałowego i późniejszej współpracy.

Projekt o średnim potencjale wzrostu

Czy przedsięwzięcie o średnim potencjale wzrostu będzie miał mniejsze szanse w zakresie pozyskania inwestorów niż projekt o dużym potencjale biorąc pod uwagę warunki przeprowadzenia inwestycji?

Teoretycznie, ryzyko inwestycyjne zawsze będzie mniejsze w przypadku inwestycji w projekt o dużym potencjale i inwestorzy będą go preferować.

Może wystąpić jednak sytuacja, gdy poziom potencjału projektu będzie na poziomie średnim, ale inwestorzy uznają go za poziom dla nich akceptowalny.

Gdy w takim przypadku warunki inwestycji będą bardzo korzystne z punktu widzenia inwestorów to jest bardzo prawdopodobne, iż dojdzie do transakcji.

Inwestorzy Venture Capital– oczekiwania dotyczące prezentacji projektu

Prezentacja projektu może w istotny sposób wpłynąć na dotarcie do inwestorów, możliwość przedstawienia projektu, przeprowadzenia due diligence czy ostatecznej decyzji o inwestycji.

Bez dobrze przygotowanego teasera inwestycyjnego dotarcie do szerokiego grona inwestorów może być utrudnione.

Brak poprawnie przygotowanej prezentacji inwestycyjnej (pitch-deck) może spowodować niepełne przedstawienie projektu na spotkaniu z inwestorem co może go zniechęcić do zapoznania się z pozostałymi informacjami.

Bez szczegółowego modelu finansowego przedstawienie inwestorowi założeń modelu biznesowego oraz prognoz finansowych nie będzie możliwe.

Inwestorzy mogą zniechęcić się do projektu ze względu na słabe przygotowanie założyciela do całego procesu inwestycyjnego. Inwestorzy mogą po prostu skoncentrować się na lepiej przygotowanych projektach.

Może to, w najlepszym razie, spowodować spowolnienie i skomplikowanie procesu pozyskiwania kapitału.

Czy nieprzygotowanie przedsiębiorcy będzie oznaczać brak możliwości pozyskania inwestora? Z całą pewnością – nie.

W takiej sytuacji to inwestorzy muszą podjąć decyzję czy chcą wykonać dodatkową pracę, aby zrozumieć podstawy projektu.

Inwestorzy będą musieli podjąć decyzję czy zaryzykować czas i zasoby w celu oszacowania potencjału projektu.

Jeśli analiza nie będzie prowadzić do zadowalających konkluzji czas poświęcony na długie rozmowy z przedsiębiorcą i analizy rynkowe, aby dokonać tylko wstępnego oszacowania wartości projektu inwestor musi uznać za czas stracony.

Doskonałe przedstawienie projektu czy firmy

Czy doskonałe przedstawienie firmy może mieć istotny wpływ na pozyskanie inwestora?

Jeśli projekt ma niski potencjał rozwoju to prawdopodobnie nawet doskonale przygotowana dokumentacja nie pomoże.

Jednak z całą pewnością, projekt z dużym potencjałem, ale ze słabymi materiałami inwestycyjnymi może przegrać z projektem ze znacząco mniejszym potencjałem, ale z dobrą dokumentacją.

Inne przyczyny odrzucenia projektów przez inwestorów Venture Capital

Inne przyczyny odrzucenia projektów przez inwestorów związane są ze specyfiką danego inwestora, czyli między innymi:

• wielkość przeprowadzanych inwestycji (stosowanie minimalnej lub maksymalnej kwoty inwestycji),
• konkretne branże czy modele biznesowe,
• konkretne fazy rozwoju firmy (seed, startup, ekspansja),
• określone typy inwestycji (np. tylko projekty o silnym innowacyjnym charakterze albo oparte o model SaaS).

Wyjście z inwestycji przez inwestorów Venture Capital

Inwestorzy realizują zysk z inwestycji poprzez przede wszystkim sprzedaż udziałów w spółce lub sprzedaż przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Najbardziej preferowanymi ścieżkami wyjścia z inwestycji są sprzedaż firmy inwestorowi branżowemu, połączenie z inną firmą z branży lub wyjście przez giełdę (IPO).

Inwestorzy są najmniej zainteresowani opcją wyjścia z pomyślnej inwestycji poprzez wykup firmy przez przedsiębiorcę.